رابطه بین آسیب‏های ورزشی با عوامل روانشناختی در دختران والیبالیست مقطع تحصیلی متوسطه

هدف از این تحقیق، دستیابی به شناختی واقعی و دقیق از ارتباط بین میزان بروز آسیب‏های ورزشی با متغیر‏های روانشناختی در رشته والیبال در دختران والیبالیست مقطع تحصیلی متوسطه می‏باشد. روش تحقیق: این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش تمام دختران والیبالیست مقطع تحصیلی متوسطه شهرستان خواف با سابقه حداقل دو سال حضور در تمرینات تیم والیبال می‏باشند، که از این میان تعداد 80 نفر به به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده‏اند. در این پژوهش برای آزمون فرضیه‏ها از آزمون آماری مقایسه ی دو میانگین(آزمونt مستقل) و از آزمون لون به منظور بررسی همگنی واریانس‏ها در دو گروه ورزشکاران آسیب دیده و غیر آسیب دیده‏ و همچنین برای بررسی رابطه بین متغیر‏های روانشناختی و نوع آسیب دیدگی و اندام آسیب دیده از آزمون‏های آماری خی دو و فی کرامر استفاده گردید.نتایج تحقیق: بر اساس نتایج بدست آمده 30 در صد ورزشکاران یکبار، 5/42 در صد بیش از یکبار دچار آسیب شدند و 5/27 در صد ورزشکاران فاقد آسیب دیدگی می‏باشند. که در مجموع ورزشکاران آسیب دیده 5/72 در صد و ورزشکاران غیر آسیب دیده 5/27 در صد را به خود اختصاص دادند .هم چنین توزیع آزمودنی‏ها بر حسب میزان بروز آسیب‏ها در اندام‏های مختلف نشان داد که اندام فوقانی 8/13 درصد، اندام تحتانی 8/43 درصد، تنه 3/11 درصد، و سر و گردن 8/3 درصد را به خود اختصاص داده اند. با توجه به این نتایج اندام تحتانی با اختصاص 8/43 در صد به خود، شایع ترین اندام آسیب دیده می‏باشد و اندام سر و گردن با 8/3 در صد کمترین سهم را در آسیب دیدگی دارد. میزان بروز آسیب‏های ورزشی با توجه به نوع آسیب دیدگی نیز نشان می‏دهد که آسیب پوستی 8/13 درصد، آسیب عضلانی- وتری 5/27 درصد، آسیب مفصلی – لیگامانی 15 درصد و آسیب استخوانی 3/16 درصد را به خود اختصاص داده‏اند. با توجه به این نتایج، بخش عضلانی-وتری با 5/27 در صد بیشترین میزان آسیب‏ها را داشته است و بخش پوستی با 8/13 در صد کمترین درصد بروز آسیب‏ها را دارا می‏باشد . نتایج فرضیه‏های تحقیق: -بین میزان عزت نفس و اضطراب صفتی ورزشکاران آسیب دیده و غیر آسیب دیده تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین میزان هوش هیجانی ورزشکاران آسیب دیده و غیر آسیب دیده تفاوت معناداری وجود دارد . -بین عزت نفس و اضطراب صفتی و هوش هیجانی ورزشکاران و میزان بروز آسیب در اندام‏های مختلف و نوع آسیب دیدگی رابطه معناداری وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: در مورد رابطه بین سه فاکتور روانشناختی عزت نفس، اضطراب صفتی و هوش هیجانی با میزان بروز آسیب‏های ورزشی در اندام‏های مختلف و بخش‏های آسیب دیده هیچ رابطه معناداری بدست نیامده است. نتایج بدست آمده با نتایج تحقیق ولایتی(1391) و برخواه (1388) ، هم خوانی دارد طوریکه درتحقیقات مورد نظر نیز رابطه معناداری بین اضطراب با آسیب‏های ورزشی وجود ندارد.این یافته ها و عدم تفاوت معنادار آماری بین دو گروه می تواند تحت تأثیر این موضوع باشد که بازیکنان آسیب دیده دوران نقاهت آسیب دیدگی خود راگذرانده اند. از سوی دیگر، نتایج این پژوهش با نتایج تحقیقات فورد و همکاران (2000) و گالامبوس و همکاران(2005) و رضایی (1384) ناهمسو است. با وجود عدم رابطه معنادار بین فاکتورهای روانشناختی و آسیب های ورزشی، ورزشکاران و مربیان باید عوامل احتمالی که باعث بروز آسیب ها می شوند به خوبی شناسایی کنند و جهت مقابله با آنها راه حل هایی ارائه نمایند، که کیفیت بازی ها را بهتر و خطر آسیب دیدگی را در دانش آموزان کاهش دهند. واژه‏های کلیدی: ویژگیهای روانشناختی، آسیب‏های ورزشی، دختران والیبالیست.